2002 –
Büchners geschriften (Woyzeck, Leonce & Lena…) cirkelen vaak rondom de spanning tussen individu en maatschappij, in een steeds rationeler wordende wereld met een absoluut geloof in de wetenschap. In Dantons dood is het niet anders: vijf jaar na het begin van de Franse Revolutie gelooft Danton dat het ideaal van de revolutie bereikt is, en pleit hij voor consolidering. Tot ergernis van Robespierre, die hem contrarevolutionaire en dus volksvijandige ideeën verwijt. Danton waant zich in de gunst van het volk, maar vergist zich pijnlijk… Deze klassieker is een kolfje naar de hand van Decorte: ‘Ik moet er het mijne mee kunnen doen en dat is gewoonlijk heel ingrijpend’, is ook nu zijn motto. In Cirque Danton confronteert ex-politicus Jan Decorte een groep jonge spelers met Büchners politieke lading.